In 1968 was het stukje grond waar de Euromast opstond door de gemeente Rotterdam tot beschikking gesteld aan de NV Eurotoren. De Euromast was in deze tijd eigenlijk nog echt van de Rotterdamse gemeente. Maar in 1998 verkocht men het aan de vastgoedhandelaar Jan-Dirk Paarlberg. Hij bleef zo de baas tot 2003, toen werd het namelijk verhuurd aan de Brotherhood Holding van de Merwede Groep. Zo werd het uiteindelijk verhuurd. Maar als baas heb je de taak om de Euromast te blijven onderhouden. Je moet de Euromast 1 keer in de zoveel tijd verven, dat kost je dan ook weer heel veel geld, dan is de lift weer stuk, het restaurant moet alle  voorzieningen hebben, de souvenirs moet je in telkens bij vullen, personeel moet je betalen, ramen moet je mooi en doorzichtig houden. enzovoorts enzovoorts. Maar dat betekent dat je waarschijnlijk meer dan een miljoen euro per jaar moet besteden aan de euromast. Daarom werd het te duur en stopte de Brotherhood Holding van de Merwede Groep ermee. Maar de vastgoedhandelaar Jan-Dirk vond het ook te duur en kon geen andere huurder vinden. Daarom zette hij de Euromast te koop. Meneer Tieleman was geintresseerd. Maar dat ging niet zoals het plan. Jan-Dirk paalberg was veroordeeld voor oplichting, belastingfraude en geld witwassen. Jan-Dirk werd veroordeeld en de Euromast werd uit zijn koop gehaald. Uiteindelijk werd het door de Gemeente weer te koop gezet voor ruim 5 miljoen euro en Meneer Willem Tieleman werd de nieuwe baas van de Euromast.  

De Bouw